برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
در آغاز در نظر داریم تا علایم اصلی اختلال اوتیسم را از نظر سازمان بهداشت جهانی شرح دهیم. اختلال طیف اوتیسم را بيشتر ميتوان يك اختلال نورولوژيكي كه خودش را در سالهاي اوليه رشد كودك نمايان ميكند معرفي نمود. این اختلال در بيماران اوتيستيك باعث ميشود كه مغز فرد مبتلا به اوتیسم نتواند در زمينه رفتارهاي اجتماعي و مهارتهاي ارتباطي بهدرستي عمل كند و مزاحم او براي يادگيري چگونگي ارتباط و تعامل با ديگران بهطور اجتماعي ميشود. كودكان و بزرگسالان دارای اختلال طیف اوتیسم در زمينه ارتباط كلامي و غيركلامی، مهارتهای شناختی معمول، رفتارهاي اجتماعي، فعاليتهاي سرگرمكننده و بازي داراي مشكل ميباشند. ريشه كلمه اوتيسم از واژه يوناني Autos به معني خود گرفته شده است. البته اين نام در طول زمان به صورتهاي گوناگوني بهكار ميرفته است مانند اوتيسم كودكي اوليه، يا اوتيسم كودكي. پس از مدتي اين نامها تقريباً مترادف با اوتيسم در بزرگسالان به كار رفت و پس از آن اين اختلال را در هر دوره سني بهنام اوتيسم ميشناسند. اختلال طیف اوتيسم(ASD) و اوتيسم دو واژه و عبارت کلی برای گروهی از اختلالات پیچیده در رشد مغز هستند. درسال2013درDSM-5همه اختلالات طیف اوتيسم در زیر چتر ASD یا اختلالات طیف اوتیسم قرار گرفتند. اکنون دیگر در اختلال طیف اوتيسم به جای انواع اوتیسم 3سطح وجود دارد که در آنها رشد مهارتهاي اجتماعي،ارتباطات و منابع و ذخاير رفتاري دچار تاخير و انحراف گردیده است. كودكان درگیر با اختلال طیف اوتيسم اغلب تمايلات شديد و ويژهاي به مجموعهاي از رفتارها نشان ميدهند، مقاومت در برابر تغیير ٰ رفتار های تکراری و کلیشه ای و نقص در ارتباط چشمی دارند و پاسخهاي مناسبي به محركات محيطي نميدهند. اين اختلالات تاثيرهاي متعدد و بيشماري بر روند رشد ميگذارند. هرچه این اختلال زود تشخیص داده شود و فرد مبتلا زودتر وارد چرخههای درمان گردد، زودتر میتوان زندگی او را تغییر داد. ملاک های تشخیص اختلال طیف اوتیسم در DSM-5 الف) مجموعه ای از شش یا بیش از شش مورد از موارد 1 و 2 و 3 با حداقل دو مورد از 1 و یک مورد از هر یک از موارد 2 و 3 1 : اختلال کیفی در تعامل اجتماعی که با حداقل 2 مورد از موارد زیر نمایان می شود: 1-1 : اختلال جدی در رفتارهای غیر کلامی چند گانه مانند نگاه رو در رو - بیان چهره ای - اطوار و حرکات بیانگر بدنی برای تنظیم تعامل اجتماعی 2-1 : ناتوانی در ایجاد روابط با همسالان متناسب با سطح رشد 3-1 : فقدان تلاش خود انگیخته برای سهیم شدن در خوشی ها ، علایق یا پیشرفت های دیگران (به عنوان مثال چیزهای مورد علاقه خود را نشان نمی دهد، آن ها را نزد دیگران نمی آورد و به آن ها اشاره نمی کند). 4-1 : فقدان تقابل هیجانی و اجتماعی 2 : اختلال های کیفی در ارتباط که حداقل با یکی از موارد زیر نمایان می شود. 1-2 : تاخیر یا فقدان کامل زبان محاوره ای 2-2 : در افرادی که گفتار مناسب دارند، اختلال قابل ملاحظه در توانایی شروع مکالمه با دیگران و حفظ تداوم آن 3-2 : کاربرد کلیشه ای و تکراری زبان و زبان مخصوص به خود 4-2 : فقدان بازی های متنوع وانمودی خود انگیخته و بازی اجتماعی تقلیدی متناسب با سطح رشد 3 : الگوهای رفتاری، علایق و فعالیت های کلیشه ای، تکراری و محدود که با حداقل یکی از موارد زیر نمایان می شوند: 1-3 : اشتغال فکری گسترده با یک یا بیش یک الگوی علاقه کلیشه ای و محدود که از لحاظ شدت یا تمرکز نابهنجار است. 2-3 : پیروی به ظاهر انعطاف ناپذیر از تشریفات یا کارهای عادی غیر مفید با تشریفات خاص 3-3 : اطوار حرکتی کلیشه ای تکراری (مانند حرکت دادن انگشتان یا تاب دادن و پیچاندن آن ها یا حرکات پیچیده کل بدن) 4-3 : اشتغال فکری مداوم به بخش هایی از اشیا ب) تاخیر ها یا کارکرد نابهنجار در حداقل یکی از زمینه های زیر، با شروع قبل از سن سه سالگی: 1. تعادل اجتماعی 2. زبان یا گفتاری که در ارتباطات اجتماعی به کار می رود. 3. بازی های نمادی یا تخیلی ج) این اختلال برای اختلال رت یا اختلال از هم پاشیدگی کودکی به حساب نمی آید. در گذشته و قبل از تقسیم بندی DSM-5 در مورد طیف اوتیسم ( ASD ) ، افراد اوتیسم را به دو گروه تقسیم بندی می کردند، - گروه اول را افراد اوتیسم با ضریت هوشی ( IQ ) بالا که مهارت های رفتاری و سازگارانه نداشتند و به آنها افراد اوتیسم با عملکرد بالا می گفتند ( Autis High Function ) - گروه دوم را افراد اوتیسم با نقص های شدید و عمیق در رشد ذهنی می دانستند که نمی توانند زندگی مستقل داشته باشند و به علت پایین بودن فرآیندهای شناختی ایشان درک ضعیفی از دنیای اطراف خود داشتند که با عنوان اوتیسم با عملکرد پایین ( Autism Low Function ) شناخته می شدند. √ در تقسیم بندی جدید در DSM-5 دیگر این دوگروه تقسیم بندی یعنی اوتیسم با عملکرد بالا و فرد اوتیسم با عملکرد پایین کنار گذاشته شد و دیگر وجود ندارد. نکته مهمی که در تشخیص اختلال طیف اوتیسم | ASD وجود دارد این است که بدانیم در حال حاضر برای تشخیص دادن اوتیسم هیچ آزمایش بیولوژیک وجود ندارد، و آنهایی که طراحی شده اند، به رغم نتایج خوب (گاهی تا 94% دقت)، هنوز به طور بالینی در تشخیص اوتیسم ( ASD ) به کار نمی روند. √ اصلی ترین خصوصیات طیف اوتیسم | ASD عبارتند از نقص در ارتباط اجتماعی و رفتارها یا علائق تکراری و محدود.